1.

[10.209] ᾗ μὲν γίνεται, οὐκ ἔσται, ᾗ δὲ ἐν ἑαυτῷ γίνεται, ἔσται. ἄτοπον δὲ τὸ αὐτὸ κατὰ τὴν αὐτὴν ἐπιβολὴν εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι˙ ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ ἐν αὑτῷ λέγειν γίνεσθαι τὸν χρόνον.