[11.140] μόνως οὖν ἔσται φυγεῖν ταύτην͵ εἰ ὑποδείξαιμεν τῷ ταραττομένῳ κατὰ τὴν τοῦ κακοῦ φυγὴν ἢ κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ δίωξιν͵ ὅτι οὔτε ἀγαθόν τι φύσει ἔστι οὔτε κακόν͵
‘ἀλλὰ πρὸς ἀνθρώπων ταῦτα νόῳ κέκριται͵’
κατὰ τὸν Τίμωνα (). τὸ δέ γε διδάσκειν τὸ τοιοῦτον ἴδιον τῆς σκέψεως· ταύτης ἄρα ἦν 〈τὸ〉 τὸν εὐδαίμονα βίον περιποιεῖν.