HTML: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/Math-11,179
RDF: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/Math-11,179.rdf
1.
[11.179] ἀλλ΄ ὁ μὲν φιλόπλουτος [ἢ φιλόδοξος]
ἢ φιλόδοξος
[Note:
0. Con Rüstow espungo sia ἢ φιλόδοξος, sia il successivo καὶ ἡ δόξα. ἀλλ΄ ὁ μὲν...[ἢ
φιλόδοξος]... [καὶ ἡ δόξα]. Il secondo membro della disgiunzione mi pare in entrambi i
casi fuori luogo: esso va quindi espunto, come proponeva già Rüstow.
] ἐκπυρσεύεται
μᾶλλον τὴν ἐπιθυμίαν ὑπὸ τῆς Περιπατητικῆς
φιλοσοφίας͵ καθ΄ ἣν ὁ πλοῦτος [καὶ ἡ δόξα] καὶ ἡ
δόξα τῶν ἀγαθῶν ἐστιν (Cfr. §§ 51, 77)͵ ὁ δὲ φιλήδονος προσεκκαίεται ὑπὸ τῆς κατὰ Ἐπίκουρον ἀγωγῆς (τέλος γὰρ εὐδαιμονίας ἡ ἡδονὴ
ἀποδείκνυται κατ΄ αὐτόν)͵ ὁ δὲ φιλόδοξος [πρῶτος] προσεκτραχηλίζεται (Cfr.
Epict.
III 7, 16
) εἰς αὐτὸ τὸ πάθος πρὸς τῶν Στωικῶν λόγων͵ καθ΄ οὓς ἡ ἀρετὴ μόνον ἐστὶν ἀγαθόν͵ καὶ τὸ ἀπ΄ ἀρετῆς γινόμενον.