HTML: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,30
RDF: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,30.rdf
1.
[2.30] καὶ ὅτι μὲν τὸ σῶμα οὐ καταλαμβάνεται, δῆλον ἐντεῦθεν˙ τὰ συμβεβηκότα τινὶ ἕτερά ἐστιν
ἐκείνου ᾧ συμβέβηκεν. ὅταν οὖν χρῶμα ἤ τι παραπλήσιον ἡμῖν ὑποπίπτῃ, τὰ συμβεβηκότα τῷ σώματι
εἰκὸς ἡμῖν ὑποπίπτειν, ἀλλ' οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα. τό τε τοι
τό γέ τοι
[Note:
0. Leggo τό τε τοι con Pappenheim.
] σῶμα τριχῇ διαστατὸν εἶναι λέγουσιν˙ ὀφείλομεν οὖν
τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ βάθος καταλαμβάνειν, ἵνα τὸ σῶμα καταλάβωμεν. εἰ γὰρ ταῦτα
τοῦτο
[Note:
0. E' preferibile leggere ταῦτα, o addirittura ταῦτα πάντα, in luogo di τοῦτο, come propone
Mutschmann in apparato. Ciò permette di trascurare l'integrazione 〈οὐδέ γε τὸ βάθος
καταλαμβάνομεν〉 di Kayser dopo καταλάβωμεν, fondata sul confronto con M VII 299 e accolta da
Annas-Barnes, 75, n. h."
] ἡμῖν ὑπέπιπτεν, ἐγινώσκομεν ἂν καὶ τὰ ὑπάργυρα χρυσία. οὐδὲ τὸ
σῶμα ἄρα.