HTML: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,107
RDF: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,107.rdf
1.
[2.107] (§§ 107-108 Cfr.
M
VIII 258-261.) ταῦτα μὲν οὗτοι˙ ἡμεῖς δὲ λέγομεν πρῶτον,
ὅτι ἄδηλόν ἐστιν, εἰ ἔστι [τι]
〈τι〉
[Note:
0. Espungo, qui e più avanti, il τί aggiunto da Mutschmann sulla base di Gen.
] λεκτόν.
ἐπεὶ γὰρ τῶν δογματικῶν οἱ μὲν
Ἐπικούρειοί (
fr. 259 Us.) φασι
μὴ εἶναί
[τι]〈τι〉
[Note:
0. Espungo il τί aggiunto da Mutschmann sulla base di Gen.
]
λεκτὸν, οἱ δὲ Στωικοὶ εἶναι, ὅταν
λέγωσιν οἱ Στωικοὶ εἶναί τι λεκτόν, ἤτοι μόνῃ φάσει χρῶνται ἢ
καὶ ἀποδείξει. ἀλλ' εἰ μὲν φάσει, ἀντιθήσουσιν αὐτοῖς οἱ
Ἐπικούρειοι φάσιν τὴν λέγουσαν, ὅτι οὐκ ἔστι τι λεκτόν˙ εἰ δὲ ἀπόδειξιν παραλήψονται,
ἐπεὶ ἐξ ἀξιωμάτων συνέστηκε 〈ὄντων〉
[Note:
0. Accolgo, come Annas-Barnes, 95, n. z, l'aggiunta ὄντων di Kayser.
] λεκτῶν ἡ
ἀπόδειξις, ἐκ τῶν λεκτῶν δὲ συνεστῶσα οὐ δυνήσεται πρὸς πίστιν τοῦ λεκτὸν εἶναι παραλαμβάνεσθαι
(ὁ γὰρ μὴ διδοὺς εἶναι λεκτὸν πῶς συγχωρήσει σύστημα λεκτῶν ὑπάρχειν;)