1.

[2.114] ζητουμένου δὲ περὶ τοῦ πῶς κρινοῦμεν τὴν ἀκολουθίαν τοῦ λήγοντος πρὸς τὸ ἡγούμενον, ὁ διάλληλος εὑρίσκεται τρόπος. ἵνα μὲν γὰρ ἡ κρίσις τοῦ συνημμένου ἀποδειχθῇ, τὸ συμπέρασμα τοῖς λήμμασι τῆς ἀποδείξεως ἀκολουθεῖ〈ν δεῖ〉 ἀκολουθεῖ [Note:
0. Come Annas-Barnes, 97, n. ac, leggo ἀκολουθεῖ〈ν δεῖ〉 con Zimmermann.
], ὡς προειρήκαμεν˙ ἵνα δὲ πάλιν τοῦτο πιστευθῇ, δεῖ τὸ συνημμένον καὶ τὴν ἀκολουθίαν ἐπικεκρίσθαι˙ ὅπερ ἄτοπον.