1.

[2.157] (§§ 157-158 (v. 8 νὺξ ἔστιν) Cfr. M VIII 224-226.)

Πολλοὺς μὲν 〈οὖν〉 ἀναποδείκτους ὀνειροπολοῦσιν (Cfr.

SVF fr. II 241sqq. Arn. (ed).
), πέντε δὲ τούτους μάλιστα ἐκτίθενται,

  • εἰς οὓς οἱ λοιποὶ πάντες ἀναφέρεσθαι δοκοῦσιν, πρῶτον 〈τὸν〉 ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ ἡγουμένου τὸ λῆγον συνάγοντα, οἷον ῾εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν˙ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν˙ φῶς ἄρα ἔστιν᾽.
  • δεύτερον τὸν ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ ἀντικειμένου τοῦ λήγοντος τὸ ἀντικείμενον τοῦ ἡγουμένου συνάγοντα, οἷον ῾εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν˙ οὐκ ἔστι δὲ φῶς˙ οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν᾽.