HTML: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,191
RDF: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,191.rdf
1.
[2.191] ἐκείνου κατὰ συγχώρησιν ὡς ὑγιοῦς τιθεμένου. μὴ μαχομένου δὲ τοῦ ῾οὐκ ἔστιν
ἀπόδειξις᾽ τῷ ῾ἔστιν ἀπόδειξις᾽ οὐδὲ τὸ διεζευγμένον ὑγιὲς ἔσται τὸ ῾ἤτοι ἔστιν ἀπόδειξις ἢ οὐκ
ἔστιν ἀπόδειξις᾽˙ τὸ γὰρ ὑγιὲς διεζευγμένον ἐπαγγέλλεται ἓν τῶν ἐν αὐτῷ ὑγιὲς
ἀληθές
[Note:
0. Lascio il testo trádito (ὑγιές), come Annas-Barnes 1994, 119, n. an e Pellegrin 1997,
309, n. 3, contro la correzione ἀληθές di Heintz 1932, 68, accolta da Mutschmann/Mau.
]
εἶναι, τὸ δὲ λοιπὸν ἢ τὰ λοιπὰ ψεῦδος ἢ ψευδῆ μετὰ μάχης. ἢ εἴπερ ὑγιές ἐστι τὸ διεζευγμένον,
πάλιν φαῦλον εὑρίσκεται τὸ ῾εἰ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπόδειξις᾽ συνημμένον, ἐκ μαχομένων
συνεστώς. οὐκοῦν ἀσύμφωνά τέ ἐστι καὶ ἀλλήλων ἀναιρετικὰ τὰ ἐν τῷ λόγῳ τῷ προειρημένῳ
λήμματα˙