HTML: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,257
RDF: http://ancientsource.daphnet.iliesi.cnr.it/texts/Sextus/PH-2,257.rdf
1.
[2.257] ὁ δὲ διαλεκτικὸς οὐδαμῶς, οἷον ὡς ἐπὶ ταύτης τῆς ἀμφιβολίας ῾ἐν ταῖς παρακμαῖς τὴν
ποικίλην δίαιταν καὶ τὸν οἶνον (Cfr. § 237) δοκιμαστέον᾽.
ἤδη δὲ καὶ κατὰ τὸν βίον ἄχρι καὶ τοὺς παῖδας ὁρῶμεν διαστελλομένους ἀμφιβολίας, ὧν ἡ διαστολὴ
χρησιμεύειν αὐτοῖς δοκεῖ. εἰ γοῦν τις ὁμωνύμους οἰκέτας ἔχων κελεύοι παιδίον κληθῆναι αὐτῷ τὸν
Μάνην, εἰ τύχοι (τοῦτο γὰρ τοὔνομα τοῖς οἰκέταις ἔστω κοινόν), πεύσεται ὁ παῖς ποῖον. καὶ εἰ
πλείονας καὶ διαφόρους τις οἴνους ἔχων λέγοι τῷ παιδίῳ ῾ἔγχεόν μοι τοῦ οἴνου πιεῖν᾽, ὁμοίως ὁ
παῖς πεύσεται ποίου.