68 C 3. [HIPPOCR.] 17, 15 [IX 356]. Sulla pazzia, egli disse [sott. scrivo: il sogg. è Democrito]... (16) E che scrivi intorno alla pazzia? E che altro, rispose, se non quale sia la sua natura e come abbia origine negli uomini e in qual modo si possa calmarla? Così tutti questi animali che vedi, proseguì, per ciò appunto li vado sezionando, non per odio all'opera divina, ma per cercare la natura della bile e la posizione sua propria. So infatti che la causa della pazzia è per lo più la bile sovrabbondante. 68 C 3. HIPPOCR. 17, 11 [IX 352 L.] Hippokrates erzählt: ἐπεὶ . . . ἐπλησίαζον, [II 226. 5 App.] ἔτυχεν [Demokr.] ὅτε ἐπῆλθον αὐτέωι τι δέ ποτε γράφων ἐνθουσιωδῶς καὶ μεθ' ὁρμῆς [vgl. B 18]. [354 L.] Aus dem Gespräch Hippokr.: Demokr.: H. τί τοῦτο τυγκάνεις γράφων, φράζε. - . . . περὶ μανίης, ἔφη [Dem.] . . . (16) τί περὶ μανίης γράφεις; - τί γὰρ, εἶπεν, ἄλλο, πλὴν ἥτις τε εἴη, καὶ ὅκως ἀνθρώποισιν ἐγγίνεται, καὶ τίνα τρόπον ἀπολωφέοιτο˙ τά τε γὰρ ζῶα ταῦτα ὁκόσα, [II 226. 10 App.] ἔφη, ὁρῇς, τουτέου μέντοι γε ἀνατέμνω εἵνεκα, οὐ μισέων θεοῦ ἔργα, χολῆς δὲ διζήμενος φύσιν καὶ θέσιν˙ οἶσθα γὰρ ἀνθρώπων παρακοπῆς ὡς αἰτίη ἐπιτοπολὺ αὕτη πλεονάσασα, ἐπεὶ πᾶσι μὲν φύσει ἐνυπάρχει, ἀλλὰ παρ' οἷς μὲν ἔλαττον, παρ' οἷς δέ τι πλέον˙ ἡ δ' ἀμετρίη αὐτέης νοῦσοι τυγχάνουσιν . . . - [360 L.] ἴσθι δὲ νῦν περὶ τοῦ σέο γέλωτος τῷ βίῳ λόγον δώσων. - (25) . . . ἐγὼ . . . [II 226. 15 App.] γελῶ τὸν ἄνθρωπον, ἀνοίης [vgl. B 282. 197ff.] μὲν γέμοντα, κενεὸν δὲ [vgl. B 195] πρηγμάτων ὀρθῶν, πάσῃσιν ἐπιβουλῇσι νηπιάζοντα [vgl. B 76] καὶ μηδεμιῆς ἕνεκεν ὠφελείης ἀλγέοντα τοὺς ἀνηνύτους μόχθους [vgl. B 223], πείρατα γῆς καὶ ἀορίστους μυχοὺς ἀμέτροισιν ἐπιθυμίῃσιν [vgl. B 70. 224. 234 u. ö.] ὁδεύοντα, ἄργυρον τήκοντα καὶ χρυσὸν, καὶ μὴ παυόμενον τῆς κτήσιος [II 226. 20 App.] [vgl. B 285] ταύτης, αἰεὶ δὲ θορυβεύμενον περὶ τὸ πλέον [vgl. B 224. 191], ὅκως αὐτοῦ ἐλάσσων μὴ γένηται˙ καὶ οὐδὲν αἰσχύνεται λεγόμενος εὐδαίμων [vgl. B 170. 171] . . .