| PIRITOO (AGGIUNTE) 88 B 15 a. PAP. OXYRH. 17, 36 sgg. [Cinque frammenti del pap. 2078 coi resti di 85 versi, pubblicati da Hunt; cfr. A. KÖRTE, «Archiv für Papyrusforschung», X, 1932, pp. 50 sgg.; MOREL, «Bursians Jahresberichte Über die Fortschritte der klass. Alterthumswissenschaft», LIX, 1933, pp. 159 sg.].26* | ΠΕΙΡΙΘΟΟΣ (NACHTRÄGE) 88 B 15 a. s. 'Zusätze' !
Pap. Oxyrh. 17, 36ff. Fünf Bruchstücke des Pap. 2078 mit Resten von [II 427. 5] 85 Versen, veröffentlicht von H(unt), vgl. K(örte) Arch. f. Pap. 10 (1932) 50ff.; Morel, Bursians Jahresber. 59 (1933) 159f. 1. Wohl aus dem Prolog, Sprecher Peirithoos (K.). Von Vers 15 nur die Anfänge erhalten (1) ἔσφηλα (2) ὑφ (3) κατελ (4) ἐλθὼν (5) Ἑλλην (6) βωμῶ 7 θεὸς δὲ μανία
[II 427. 10] ἔπεμψεν ἄτῃ〈ν˙ γὰρ ἐσχηκώς ποτε
Νεφέλην γυναῖκ̣〈α ὕβρεως πλέαν
10 ἔσπειρεν εἰς τοὺς Θε〈σσαλούς, ὡς δὴ Κρόνου
θυγατρὶ μίσγοιτ' ἐ
τοίων δὲ κόμπω〈ν
[II 427. 15] ποινὰς θεοῖς ἔτεισεν
μανίας τροχῶι περι
15 οἰστρη〈λ〉άτοισιν ὤιχ〈ετο
ἄπυστο〈ς〉 ἀνθρώποι〈σιν˙ οὐδέ νιν τάφος
ἔκρυψεν, ἀλλὰ Βορε〈άδων
[II 427. 20] διεσπα〈ρ〉άχθη σ. ν μ
πατὴ〈ρ ἁ〉μαρτὼν εἰς θε〈οὺς
20 ἐγὼ 〈δ' ἐκ〉είνου π〈ή〉ματ' . . . Hierin die Ergänzungen von H., nur 17 von K.; 15 hat Pap. ωχ oder ωλ 2. 3. Gespräch Herakles-Theseus. Von Vers 2223 nur die Schlüsse erhalten, [II 427. 25] in 23 〉ν πόνου. Ἡρ 24. . . . . . . . . . σοιτο . . . . . . ἡδὺ ν〈ῦ〉ν δοκεῖ
Θησ. 25 οὔτοι . . .〉 τος, Ἡράκλεις, 〈σὲ〉 μέμψομαι,
μένειν δὲ χρ〈η, πιστὸν γὰρ ἄνδρα καὶ φίλον
αἰσχρὸν πρ〈οδοῦναι δυσ〈με〉νῶς εἰλημμένον.
Ἡρ [II 427. 30] σαυτῷ τε,〉 Θεσεῦ, τῆι τ' Ἀθηναίων πό〈λει
πρέποντ' ἔλεξας˙ τοῖσι δυστυχοῦσι γὰρ
30 ἀεί ποτ' εἶ σύμμαχος˙ σκῆψιν 〈δ' ἐμ〉οὶ
ἀεικές ἐστ' ἔχοντα πρὸς πάτραν μολεῖν.
Εὐρυσθέα γὰρ πῶς δοκεῖς ἄν ἄσμενον,
[II 427. 35] ἔμ' εἰ πύθοιτο ταῦτα συμπράξοντά σοι,
λέξειν ἂν ὡς ἄκραντος ἤθληται πόνος;
Θησ. 35 ἀλλ' οὖ σὺ χρήιζεις π〈ανταχῆ γ'〉 ἐμὴν ἔχεις
εὔνοιαν οὐκ ἔμπλ〈ηκτον ἀλλ' ἐλ〉ευθέρως
ἐχθροῖσί τ' ἐχθρὰ〈ν καὶ φίλοισι〈ν εὐμενῆ.
[II 427. 40] πρόσθεν σ' ἐμοὶ τ . . . . . . . . . . . . . ει λόγος.
λέγοις δ' ἂν . . . . . . . . . . . . . . . ους λόγους. Die Ergänzungen von H., nur 25 οὔτοι und 26. 30 von K. Aus diesem Gespräch wird auch 88 B 27 stammen. In den übrigen Versen noch kein Zusammenhang erkennbar; V. 47 bringt den Versschluß πᾶς 〈ἀ〉νέρριπται κύβος [II 427. 45] (vgl. Aristoph. fr. 673 K. Menand. fr. 65, 4K.). Caesars Wort beim Rubikonübergang war also nicht Menanderzitat, sondern sprichwörtliche Redensart. |