III A 1 DIOG. LAERT. II 105:
Φαίδων Ἠλεῖος, τῶν εὐπατριδῶν, συνεάλω τῇ πατρίδι καὶ ἠναγκάσθη στῆναι ἐπ' οἰκήματος˙ ἀλλὰ τὸ θύριον προστιθεὶς μετεῖχε Σωκράτους, ἕως αὐτὸν λυτρώσασθαι τοὺς περὶ Ἀλκιβιάδην ἢ Κρίτωνα προὔτρεψε˙ καὶ τοὐντεῦθεν ἐλευθερίως ἐφιλοσόφει. Ἱερώνυμος δ' ἐν τῷ Περὶ ἐποχῆς [fr. 24 Wehrli = fr. 1 Hiller] καθαπτόμενος δοῦλον αὐτὸν εἴρηκε [. . . . . .] διάδοχος δ' αὐτοῦ Πλείσταινος Ἠλεῖος, καὶ τρίτοι ἀπ' αὐτοῦ οἱ περὶ Μενέδημον τὸν Ἐρετριέα καὶ Ἀσκληπιάδην τὸν Φλιάσιον, μετάγοντες ἀπὸ Στίλπωνος. καὶ ἕως μὲν τούτων Ἠλιακοὶ προσηγορεύοντο, ἀπὸ δὲ Μενεδήμου Ἐρετριακοί˙ περὶ οὗ λέξομεν ὕστερον διὰ τὸ καὶ αὐτὸν κατάρχειν αἱρέσεως.
SUID. s.v. Φαίδων:
Φαίδων, Ἠλεῖος, φιλόσοφος, Σωκράτους ἀκουστής˙ ὃς ἦρξε τῆς Ἠλιακῆς ἀπ' αὐτοῦ κληθείσης αἱρέσεως, ἥτις ὕστερον ἀπὸ Μενεδήμου τοῦ Ἐρετριέως Ἐρετριακὴ προσηγορεύθη. τοῦτον συνέβη πρῶτον αἰχμάλωτον ὑπὸ Ἰνδῶν ληφθῆναι, εἶτα πραθεὶς πορνοβοσκῷ τινι προέστη ὑπ'αὐτοῦ πρὸς ἑταίρισιν ἐν Ἀθήναις. ἐντυχὼν δὲ Σωκράτει ἐξηγουμένῳ ἠράσθη τῶν λόγων αὐτοῦ καὶ αἰτεῖ λύσασθαι. ὁ δὲ πείθει Ἀλκιβιάδην πρίασθαι αὐτόν˙ καὶ ἦν τὸ ἐντεῦθεν φιλόσοφος. [ = HESYCH. MILES.
onomat. DCCCXVIII p. 221, 17-27;
eadem, mutato ordine, leguntur ap. [HESYCH. MILES.]
de vir. illustr. 68].
STRAB. IX 1, 8:
καθάπερ καὶ Φαίδωνα μὲν τὸν Ἠλεῖον οἱ Ἠλειακοὶ διεδέξαντο, καὶ τοῦτον Σωκρατικόν, ὧν ἦν καὶ Πύρρων, Μενέδημον δὲ τὸν Ἐρετριέα οἱ Ἐρετρικοί [cf. ibid. X 1, 11 = III F 23]. cf. DIOG. LAERT. I 19 [ = I H 6]; II 85 [ = V A 160]; II 126 [ = III F 1]; THEMIST.
orat. XXXIV 5 [ = IV A 166];
commemoratur Phaedon Elidensis et in SOCRATIC. EPIST. XIII 1 [ = IV A 224]; XIV 9 [ = I H 1]; XVIII 1 [ = IV A 21]; XXIII [ = IV A 22].