ὥσπερ οὐδὲ Στίλπωνα [cf. II O 17] τῶν κατ' αὐτὸν φιλοσόφων ἱλαρώτατα ζῆν ἀκόλαστος οὖσ' ἡ θυγάτηρ˙ ἀλλὰ καὶ Μητροκλέους ὀνειδίσαντος˙ "ἐμὸν οὖν" ἔφη "ἁμάρτημα τοῦτ' ἐστὶν ἢ ἐκείνης;" εἰπόντος δὲ τοῦ Μητροκλέους˙ "ἐκείνης μὲν ἁμάρτημα σὸν δ' ἀτύχημα" "πῶς λέγεις;" εἶπεν "οὐχὶ τὰ ἁμαρτήματα καὶ διαπτώματ' ἐστί;" "πάνυ μὲν οὖν" ἔφη. "τὰ δὲ διαπτώματ' οὐχ ὧν διαπτώματα, καὶ ἀποτεύγματα;" συνωμολόγησεν ὁ Μητροκλῆς. "τὰ δ' ἀποτεύγματ' οὐχ ὧν ἀποτεύγματα, ἀτυχήματα;" πράῳ λόγῳ καὶ φιλοσόφῳ κενὸν ἀποδείξας ὕλαγμα τὴν τοῦ κυνικοῦ βλασφημίαν.