a1 . . . . . . ΤΑΛ . .ΑΛΟΜΕ
. . . περιπατοῦσιν ἐν
τῆι] Ποικίλη στοᾶ λέ-
γον]τες, ὅτι Μενέδημον
οὐκ ἀν]ήρει τὸ λέγειν εὐ-
ήθη καὶ] ἄφρονα καὶ ὀλί-
γωρο]ν καὶ μάτ[αιο]ν.
ἃ δ' ὁ Ζ]ήνων ε[ὐη]μερεῖ
ὃς τἆλ]λα τὸν φ[ρ]όνιμον
ποιεῖ]ν ἔφη καὶ σφαιρί-
ζειν] καὶ φακῆν ἕψειν,
ἔστι] νὴ τὸν Ἀπόλ-
λω λέγ]ων περὶ τῶν πρ[α-
γμάτ]ων, ἃ δῆλον ΔΙ
. . . . . . . .
. . . . ΙΜΑΤΟΣ μόν[ον
[φησὶ γὰρ τὸν σοφὸν
b1 ἄνθρωπον φακῆν οὐκ ἂν
ἑψῆσαι τοιαύτην οἵαν
τε ῥοφωμένην ἡδο-
νὴν παρασχεῖν τινα
τ[ῶ]ι ῥοφοῦντι κατὰ
τὴν γεῦσιν. οὐκοῦν τοῦ-
τό γε οὐδὲ Μενέδημος
καλῶς ἐδόξαζεν. ἀλ-
λ' ἆρα μὴ σύ, Μενέδημε,
π[ά]λιν οὐκ ὤου τ[ὸν] φρό-
ν]ιμον ὅτι ἄμ ποτε ταύ-
τη[ι] κατὰ τὴν αὐτοῦ δ[ι]ά-
θεσιν ἀλύπως τε καὶ εὖ
δ[ιά]ξειν. τ[ί δ]ὲ κ[αὶ τὴν φ]α-
κῆν ὑποθώμεθα. . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
c1 φρόνιμον ἐ[πιφέ]ρε[ι
φακῆν πο[ι]ῆ[σαι π]άν[υ δι-
αρκῶ[ς] πρὸς τὴν γε[ῦσιν
ἔχουσαν, Μενέδη[μον
δ' οὔ. ἀλλὰ καὶ τοῦτο [ὁ-
μοίως ἐδόξαζον ἀμφ[ό-
τεροι. θαυμάζω γὰρ ἔ-
γωγε, εἰ καὶ φορτικώτε-
ρόν ἐστιν εἰπεῖν, εἰ μὴ
ὤοντο ἀμφότεροι τοὺς
σοφούς, ὑποθέμενοι φα-
κῆν ἕψ[ο]ντας, οὐκ ἂν
καὶ προσκλύσαι ταύτην,
ὁμοίως [κ]α[ὶ][τἀνθ]ράκιον
δὲ] νῆσαι κἂν κατ' ἄλ-
λον τρό[π]ο[ν ὑπουργεῖ]ν
. . . . . . . .