ᾗ καὶ Ἀρίστιππος οὐκ ἀκόμψως, ἀλλὰ καὶ πάνυ ἀστείως ἐπέσκωψε τῷ λόγῳ πατέρα νοῦ καὶ φρενῶν κενόν. ἐρωτήσαντος γάρ τινος αὐτὸν πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ τῆς τοῦ τέκνου παιδεύσεως, "χιλίας" ἔφησε "δραχμάς." τοῦ δ' " Ἡράκλεις" εἰπόντος, "ὡς ὑπέρπολυ τὸ αἴτημα˙ δύναμαι γὰρ ἀνδράποδον χιλίων πρίασθαι," "τοιγαροῦν" εἶπε "δύο ἕξεις ἀνδράποδα, καὶ τὸν υἱὸν [7] καὶ ὃν ἂν πρίῃ." [= ARSEN. p. 112, 18-23]. συνιστάντος τινὸς αὐτῷ υἱὸν ᾔτησε [scil. Aristippus] πεντακοσίας δραχμάς˙ τοῦ δ' εἰπόντος "τοσούτου δύναμαι ἀνδράποδον ὠνήσασθαι," "πρίω," ἔφη, "καὶ ἕξεις δύο."