δεύτερον δὲ ἐροῦμεν ὅτι ἐπὶ τῶν αὐτῶν χρόνων ἦσαν, ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης ἐπὶ τῆς οζ´ ὀλυμπιάδος τῷ [3] γ´ ἔτει [470/69 a.Ch.n.], ὁ δὲ Ἐμπεδοκλῆς ὁ Πυθαγόρειος, ὁ διδάσκαλος Γοργίου, ἐφοίτησεν παρ' αὐτῷ˙ ἀμέλει καὶ γράφει ὁ Γοργίας περὶ φύσεως σύγγραμμα οὐκ ἄκομψον τῇ πδ´ ὀλυμπιάδι [444/41 a.Ch.n.], ὥστε κη´ [6] ἔτεσιν ἢ ὀλίγῳ πλείοσιν εἶναι πρῶτον τὸν Σωκράτη. ἄλλως τέ φησιν ἐν τῷ [7] Θεαιτήτῳ ὁ Πλάτων ὅτι "νέος ὢν κομιδῇ ἐνέτυχον Παρμενίδῃ ὄντι πάνυ [8] πρεσβύτῃ καὶ εὗρον βαθύτατον ἄνδρα" [cf. 28 A 5 D.-K.]. οὗτος δὲ ὁ Παρμενίδης διδάσκαλος ἐγένετο Ἐμπεδοκλέους τοῦ διδασκάλου Γοργίου. καὶ ὁ Γοργίας δὲ πρεσβύτης ἦν, ὡς γὰρ ἱστόρηται τέθνηκεν ὢν ρθ´ ἐτῶν, ὥστε περὶ τοὺς αὐτοὺς χρόνους ἦσαν. nam primus post eos, quos poetae tradiderunt, movisse aliqua circa rhetoricen Empedocles dicitur. artium autem scriptores antiquissimi Corax et Tisias Siculi, quos insecutus est vir eiusdem insulae Gorgias Leontinus, Empedoclis, ut traditur, discipulus. is beneficio longissimae aetatis (nam centum et novem vixit annos) cum multis simul floruit, ideoque et illorum, de quibus supra dixi, fuit aemulus et ultra Socraten usque duravit.