ὕστερον δὲ παρέβαλε [scil. Antisthenes] Σωκράτει, καὶ τοσοῦτον ὤνατο αὐτοῦ, ὥστε παρῄνει τοῖς μαθηταῖς γενέσθαι αὐτῷ πρὸς Σωκράτην συμμαθητάς. οἰκῶν τ' ἐν Πειραιεῖ καθ' ἑκάστην ἡμέραν τοὺς τετταράκοντα σταδίους ἀνιὼν ἤκουε Σωκράτους, [5] παρ' οὗ καὶ τὸ καρτερικὸν λαβὼν καὶ τὸ ἀπαθὲς ζηλώσας κατῆρξε πρῶτος τοῦ κυνισμοῦ. [= EUDOC. violar. 96 p. 95, 4-11]. ὁ αὐτὸς [scil. Antisthenes] πρότερον ῥητορικὴν ἐδίδασκεν ἔπειτα Σωκράτους εἰπόντος μετεβάλετο˙ ἐντυχὼν δὲ τοῖς ἑταίροις "πρότερον," ἔφη, "ἧτε μου μαθηταί˙ νῦν δ' ἂν νοῦν ἔχητε, ἔσεστε [10] συμμαθηταί." hic certe est Antisthenes qui cum gloriose docuisset rhetoricam, audissetque Socratem, dixisse fertur ad discipulos suos "abite et magistrum quaerite; ego enim iam reperi"; statimque venditis quae habebat, et publice distributis, nihil sibi amplius quam palliolum [15] reservavit. paupertatisque eius et laboris et Xenophon testis est in Symposio [cf. V A 13], et innumerabiles libri eius: quorum alios [17] philosophico, alios rhetorico genere conscripsit.