[ἀ]λλὰ μὴν καὶ Ἕρ-
μα[ρ]χος ἐπὶ Μενεκλέου[ς
ἔ]ν τινι πρὸν Θεοφείδην
ἐπιστολῆ[ι] [fr. 41 Krohn] τὴν αὐτὴ[ν]
ἔχε[ι] γνώμην. Ἀλεξ[ίνο]υ
γὰρ ἐν τοῖς Π[ε]ρὶ ἀγωγῆς
[κ]ατηγοροῦ[ν]τος τῶν ῥη-
τορικῶν [σο]φιστῶν, ὅτι
πολλὰ ζητοῦσι ἀχρήσ-
τως, ὧν ἐστι καὶ τὸ περὶ
τὴν λέξιν αὐτῶν πρα-
γμάτευμα καὶ τὸ περὶ
τὴν [μ]νήμην καὶ ἐν οἷς ἐ-
πιζητοῦσι λέγειν Ὅμη-
ρον "συμβέβηκεν" ἐν τοῖς
ἔπεσιν ὧν ἀρχὴ "[ἄ]στρα
[δὲ] δὴ προβέβηκε" καὶ πε-
[col. XLV] ρί τινω[ν] ἄλ[λω]ν [πα]ρά
τε τού[τ]ωι καὶ π[αρ]' Εὐρι-
πίδηι, ποεῖ[ται ἐγκλ]ή-
ματα καὶ ἐν τῆι συ[γκ]ε-
φαλαιώσει τῶν εἰρ[η]μέ-
νων καὶ [ἐ]πιφορᾶι˙ καὶ
ἄλλα [δή τ]ινα προσά[πτ]-
πτον[τες], ἐπαινέσαν-
τες δ'[ἄλλ]οτε ἄλλον [κ]α[ὶ]
ἂν οἴ〈οι〉σθ'ἑκάτερο[ν],
ἀποδ[είξ]αιτο δ'ἂν [περὶ]
αὐτῶν, [δ]ιότι περὶ χρη-
σίμων [γε] πλείστων
ἔξωθε[ν] ἐπιχειροῦσ[ι]ν
λόγους [ποιε]ῖσθαι τοιού-
τους, ο[ἵους ἐγ]κρ[ῖ]ναι τῶν
[φ]ιλοσ[όφω]ν ἐστίν. [καὶ]
γὰρ εἰ μ[ὴ κ]ατ'
ραί]νονται τ[ὰ πα]-
ρὰ ἑαυ[τῶ]ν, ἀλλὰ κατά
τινα εἰκοτολογίαν καὶ
στοχασμὸν ΟΥΕΣ[.]ΗΥ[
ΤΗΝΤΩ[
ΣΙΝ εἶναι. [τοια]ῦτα δή
τινα τοῦ Ἀλεξίνου φλυ-
[α]ρήσαντος, πρὸς τοὐπὶ
[π]ᾶσι διαλεγόμενος "τὸ
περὶ χρησίμων διαλέ-
[γ]εσθαί φησιν, . . . . [sequuntur quae Hermarchus contra Alexini sententiam scripsit in epistula ad Theophidem, cuius conclusio haec est:]
"[col. XLVIII 31] τὸ δὲ δὴ μή
[κατ]' ἐ[πιστή]μην περαί-
[νεσθαί] τινας τῶν ῥητο-
[col. XLIX] [ρ]ικῶν λόγων ἀλλ'ἐμπει-
ρίαι καὶ στοχασμῶι, [πῶ]ς
δεῖ πάλιν λαβεῖν; ο[ὐ] γὰρ
αὐτό γε τοῦτο δήπου νο-
εῖν δεῖ, σημαίνεσθαι κα-
τὰ τὴν λέξιν ταύτην
τὸ μὴ συλλογισμοὺς δι-
αλεκτικοὺς ἔχειν αὐ-
τούς˙ οὐ γάρ τινες τοῦ[το]
πεπόνθασιν, ἀλλ'ἅ[παν]-
τες, χωρὶς τοῦ μ[ηδ'αὐ]-
τῶι συναρέσκειν τοῦτ[ο]
λίαν. [Εὐ]βουλίδι γοῦν
ἐγκα[λεῖ] που καταφρο-
νοῦν[τι] τῶν μὴ συλλο-
γισμοὺς ἐχόντων λόγων˙
μανθάνειν γὰρ {τούτων}
καὶ ἄνευ τοιούτων ἡμᾶς
τὰ πράγματα φησιν."