Ἀρχέλαος Ἀθηναῖος ἢ Μιλήσιος [60 A 1 D.-K.], πατρὸς Ἀπολλοδώρου, ὡς δέ τινες, Μίδωνος, μαθητὴς Ἀναξαγόρου, διδάσκαλος Σωκράτους. οὗτος πρῶτος ἐκ τῆς Ἰωνίας τὴν φυσικὴν φιλοσοφίαν μετήγαγεν Ἀθήναζε, καὶ ἐκλήθη φυσικός, παρὸ καὶ ἔληξεν ἐν αὐτῷ ἡ φυσικὴ φιλοσοφία, Σωκράτους τὴν ἠθικὴν εἰσαγαγόντος. ἔοικεν δὲ καὶ οὗτος ἅψασθαι τῆς ἠθικῆς. καὶ γὰρ περὶ νόμων πεφιλοσόφηκε καὶ καλῶν καὶ δικαίων˙ παρ' οὗ λαβὼν Σωκράτης τῷ αὐξῆσαι εἰς τὸ 〈ἄκρον〉 εὑρεῖν ὑπελήφθη. de ratione inter Socratem et Archelaum cf. DIOG. LAERT. II 19 et 23 [ = I D 1]; SUID. s.v. Σωκράτης [ = I D 2] et s.v. Ἀρχέλαος [ = 60 A 2 D.-K.]; CLEM. ALEX. strom. I, XIV 63, 3 [ = I G 16]; [GALEN.] hist. philos. 3 [Dox. gr. p. 599, 7-11] [ = I H 8]; DIOG. LAERT. X 12 [ = 59 A 26 D.-K.]; SIMPL. in Aristot. phys. 27, 23-24 [ = 60 A 5 D.-K.]; SEXT. EMP. adv. math. IX 360 [ = 60 A 7 D.-K.]; HIPPOL. philos. 10,1 [ Dox. gr. p. 564,12].de ratione inter Socratem et Anaxagoram [cf. AEL. ARISTID. de rhet. I 78 [ = orat. XLV, II p. 25 D.] [ = I C 458] εἰ δὲ μὴ σοφὸς ἦν [scil. Miltiades] τὰ μετέωρα ὥσπερ Ἀναξαγόρας, οὐδὲ Σωκράτης σοφὸς ἦν ταῦτά γε, καὶ ταῦτά γε, ὥς φασιν, ὁμιλήσας ἐκείνῳ. ἀλλ' οὐδὲ Σωκράτης Ἀναξαγόρου φαυλότερος, οὔκουν, ὥς γε ὑμεῖς ἂν φαίητε, οὐδὲ Μιλτιάδης οὐδὲν ἴσως τῶν σοφιστῶν.