. . . . Τί δ' Ἀρίστιππος, τὸν ἥδιστον λέγω;
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Τοῦ δ' ἐκ Κυρήνης, μέγα μὲν ἡ παῤῥησία˙
Ὅμως δ' ἔμιξε τῷ ἐλευθέρῳ τρυφὴν,
Βλάπτων τὸ καλὸν ἁλμυρῷ τῷ δόγματι.
Μύρων γὰρ ὄζων, συμποτῶν κατέπνεε˙
Τὸ δ' εὐχάριστον τοῦ τρόπου καὶ στωμύλον
Ὁδηγὸν εἶχε λημμάτων. Οὕτω ποτὲ
Στολὴν γυναικῶν, Ἀρχελάου τοῦ σοφοῦ,
Οὐκ οἶδ' ὅπως τε καὶ δι' ἣντιν' αἰτίαν,
Δωρουμένου, Πλάτων μὲν οὐ προσήκατο,
Ἴαμβον εἰπὼν καίριον ἐξ Εὐριπίδου˙
"Οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδῦναι στολήν."
Ὁ δ', ὡς τὸ δώρημ' ἦλθεν εἰς αὐτοῦ χέρας
Φέροντος ἀνδρὸς, καὶ προθύμως λαμβάνει,
Καὶ τὴν ἰάμβου κομψότητ' ἰαμβείῳ
Βάλλει, τόδ' εἰπών˙ "Καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν
Οὖσ' ἥγε σώφρων, οὐ διαφθαρήσεται."