ἐτελεύτησε [scil. Antisthenes] δὲ ἀρρωστίᾳ˙ ὅτε καὶ Διογένης εἰσιὼν πρὸς αὐτὸν ἔφη, "μήτι χρεία φίλου;" καί ποτε παρ' αὐτὸν ξιφίδιον ἔχων εἰσῆλθε. τοῦ δ' εἰπόντος, "τίς ἂν ἀπολύσειέ με τῶν πόνων;" δείξας τὸ ξιφίδιον, ἔφη "τοῦτο˙" καὶ ὅς, "τῶν πόνων," εἶπον, "οὐ τοῦ ζῆν." (19) ἐδόκει γάρ πως μαλακώτερον φέρειν τὴν νόσον ὑπὸ φιλοζωίας. cf. [HESYCH. MILES.] de vir. illustr. fr.7. ὅτι ἀρρωστοῦντι Ἀντισθένει μακρὰν καὶ δυσανάκλητον ἀρρωστίαν ὁ Διογένης ξιφίδιον ἐπιδέδωκεν εἰπών˙ "εἰ φίλου χρῄζεις ὑπουργίας." οὕτως ᾤετο ἐκεῖνος οὐδὲν ἀλγεινὸν τὸν θάνατον, ὥστε γίνεσθαι τὴν ἀρρωστίαν τρυφὴν αὐτόχρημα. [7 ὅτι . . . . 9 ὑπουργίας = IULIAN. orat. IX VI] 1 p. 181 B [= V B 94]. εἰ φίλου χρῄζεις ὑπουργίας˙ ἐπὶ τῶν γενναίαν ψυχὴν ἐχόντων. ἀρρωστοῦντι γὰρ Ἀντισθένει ξιφίδιον δέδωκε Διογένης εἰπὼν τοιοῦτον λόγιον.