ᾔτει Διονύσιον ἀργύριον, καὶ ὅς, "ἀλλὰ μὴν ἔφης οὐκ ἀπορήσειν τὸν σοφόν˙" ὁ δ' ὑπολαβών, "δός," εἶπε, "καὶ περὶ τούτου ζητῶμεν." δόντος δέ, "ὁρᾷς," ἔφη, "ὅτι οὐκ ἠπόρηκα;" [= ARSEN. p. 116, 21-24]. Ἀριστίππου˙ ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπὸ Διονυσίου τοῦ τυράννου, πότε παύσεται αἰτῶν αὐτόν, "ὅτε," ἔφη, "καὶ σὺ διδούς˙ τοῦτο δὲ ἔσται, ὅταν μὴ εὐρεστήσωμεν ἀλλήλοις."