"si pranderet holus patienter, regibus uti
nollet Aristippus." "si sciret regibus uti,
fastidiret holus, qui me notat." utrius horum
verba probes et facta, doce, vel iunior audi,
cur sit Aristippi potior sententia. namque
mordacem Cynicum sic eludebat, ut aiunt:
"scurror ego ipse mihi, populo tu: rectius hoc et
splendidius multo est. equos ut me portet, alat rex,
officium facio: tu poscis vilia - verum
dante minor, quamvis fers te nullius egentem."
omnis Aristippum decuit color et status et res,
temptantem maiora, fere praesentibus aequum.
contra, quem duplici panno patientia velat,
mirabor, vitae via si conversa decebit.
alter purpureum non exspectabit amictum,
quidlibet indutus celeberrima per loca vadet
personamque feret non inconcinnus utramque;
alter Mileti textam cane peius et angui
vitabit chlanidem, morietur frigore, si non
rettuleris pannum. refer et sine vivat ineptus.
si prande<re>t holus. hoc dictum Diogenis Cynici significat ad Aristippum Cyrenaicae sectae philosophum. sensu est autem [sit], si aequo animo paupertate[m] utamur, numquam nos regibus obsecuturos: si regibus obsequi maluerimus, numquam in paupertate sordes aequo animo toleraturos esse. [v. 20:] hinc παροιμία
ἵππος με φέρει, βασιλεύς με τρέφει.
[v. 23:] dicunt Platonem hoc <ad> Aristippum dixisse, cum illum naufragum vidisset in pannis, ὦ Ἀρίστιππε, πάντα σοι τρέπει. [v. 32:] ins[t]ul(sus). totum facete, quamvis dicatur non hoc fingi ab Horatio, sed vere Aristippum Diogeni subducto pallio chlamidem subposuisse purpuream. si pranderet holus patienter etc. Ex historia trahit exemplum, quod plerumque prosit amicitia maiorum, proponens duos philosophos: Diogenem Cynicum sectae Epicureorum fautorem Alexandri Magni et Aristippum Stoicum, adulationem maiorum declinantem et paupertate contentum. quadam igitur die Aristippo holera colligente supervenit Diogenes atque subsannando dixit: Aristippus si sciret regibus uti, fastidiret holus. cui Aristippus: Diogenes, inquit, qui me notat, nollet patienter regibus uti, si pranderet holus sicut et ego et hyperbaton est. [v. 23:] omnis Aristippum decuit color et status et res. laudat Aristippum ex sententia Platonis, qui cum illum invenisset naufragum panno duplici involutum, id est diploide ac per hoc vili vestimento, laudavit illum dicens: omnis color et omnis status et res decuit Aristippum sapientia praeclarum, si ea temptasset habere, qui ita sciebat parvis uti sicut magnis. ex historia sumit exemplum, quod plerumque prosit amicitia maiorum, proponens duos philosophos: Aristippum amicum sectae Epicureorum, fautorem Alexandri Magni, et Diogenem Stoicum, adulationem maiorum declinantem et paupertate contentum. quadam igitur die Diogene holera colligente supervenit Aristippus atque subsannando dixit: Diogenes si sciret regibus uti, fastidiret holus. cui Diogenes: Aristippus, inquit, qui me notat, nollet patienter regibus uti, si pranderet holus, sicut ego. [v. 23:] laudat Aristippum ex sententia Platonis; qui cum invenisset illum naufragum panno duplici indutum, idest diploide ac pervili vestimento, laudavit illum [58] dicens: omnis color et omnis status et res decuit Aristippum sapientia praeditum, qui ita sciebat parvis uti sicut magnis. [v. 30:] aiunt Aristippum, invitato Diogene ad balneas, dedisse operam, ut omnes prius egrederentur ipsumque pallium Diogenis induisse illique purpureum [62] reliquisse. quod Diogenes egressus cum induere noluisset suum repetens, tunc Aristippus increpavit Cynicum famae servientem, qui algere mallet quam conspici in veste purpurea.