[. . . . .περὶ τοὺς]
σεαυτοῦ γον[έας γεγε-]
νῆσθαι, οἷός περ [ὁ Θε-]
μιστοκλῆς λέγεται [πε-]
ρὶ τοὺς ἑαυτοῦ γο[νέας;]
εὐφήμει, ἔφη, ὦ Σ[ώκρα-]
τες. π[ό]τερον δὲ δοκεῖ
σοι το[ῖς] ἀνθρώποις ἀν[αγ-]
καῖο[ν] εἶναι ἀμού[σους]
πρότε[ρο]ν ἢ μουσικο[ὺς γί-]
νεσ[θα]ι; καὶ πότερο[ν ἀ-]
φί[ππους] ἢ ἱππικο[ύς; ἀ-]
ναγ[καῖο]ν μοι δοκεῖ
ἀμού[σους] πρότερον κ[αὶ]
ἀφίπ[πους]. οὔκο[υν...
ibid. fr. 4: καλῶς δὲ κα[ὶ] ὁ Ἀπολ[λό-]
δωρος ὑπὲρ τοῦ φαύ[λου]
ἀπολογεῖσθαι. ἀλλ' ἐκε[ῖ-]
νο, ἦ δ'ὅς, ἐγὼ οὐκ ἂν ὤμη[ν]
τὸν Θεμιστοκλέα ὑπ[ὸ]
τοῦ πατρὸς ἀποκηρυχ[θῆ-]
ναι˙ φαύλου γὰρ καὶ πόρ-
ρω ἀνοίας ἥκοντα τά
γε τοιαῦτα, ὅστις εἰς δι-
αφορὰς τοιαύτας καὶ ἔ-
χθρας τὰς μεγίστας
πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ γον[έ-]
ας κατέστη; ὅ καὶ παι-
δάριον εὐλαβηθῆναι
[<ἂν> εὕρο]ιτο. οὕτω δὲ μικρὸν
[νενό]μικας εἶναι, ἦν δ' ἐ-
[γώ, ὦ Ἀ]λκιβιάδη, γονε<υ>σ<ι>ν
[ἐκβ]ληθῆναι, ὥστε τοῦ
[ἐπιτυχ]όντος ἀνθρώπου. . .