καί ποτε Πλάτωνα ἐν δείπνῳ πολυτελεῖ κατανοήσας [scil. Diogenes] ἐλάας ἁψάμενον, "τί," φησίν, "ὁ σοφὸς εἰς Σικελίαν πλεύσας τῶν τραπεζῶν τούτων χάριν, νῦν παρακειμένων οὐκ ἀπολαύεις;" καὶ ὅς, "ἀλλὰ νὴ τοὺς θεούς," φησί, "Διόγενες, κἀκεῖ τὰ πολλὰ πρὸς ἐλάας καὶ τὰ τοιαῦτα ἐγινόμην." ὁ δέ, "τί οὖν ἔδει πλεῖν εἰς Συρακούσας; ἢ τότε ἡ Ἀττικὴ οὐκ ἔφερεν ἐλάας;" Φαβωρῖνος δέ φησιν ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ [fr. 34 F.H.G. III p. 582 = fr. 39 Mensching = fr. 71 Barigazzi] Ἀρίστιππον εἰπεῖν τοῦτο [cf. IV A 43]. καὶ ἄλλοτε ἰσχάδας ἐσθίων ἀπήντετ' αὐτῷ φησί τε, "ἔξεστί σοι μετασχεῖν˙" τοῦ δὲ λαβόντος καὶ φαγόντος, ἔφη, [10] "μετασχεῖν εἶπον, οὐ καταφαγεῖν." (26) πατῶν αὐτοῦ ποτε στρώματα κεκληκότος φίλους παρὰ Διονυσίου, ἔφη, "πατῶ τὴν Πλάτωνος κενοσπουδίαν˙" πρὸς ὃν ὁ Πλάτων, "ὅσον, ὦ Διόγενες, τοῦ τύφου διαφαίνεις, δοκῶν μὴ τετυφῶσθαι." οἱ δέ φασι τὸν Διογένην εἰπεῖν, "πατῶ τὸν Πλάτωνος τῦφον˙" τὸν δὲ [15] φάναι, "ἑτέρῳ γε τύφῳ, Διόγενες˙" Σωτίων δ' ἐν τῷ τετάρτῳ [fr. 15 Wehrli] φησὶ πρὸς αὐτὸν εἰπεῖν τοῦτο τὸν Πλάτωνα τὸν κύνα. Διογένης οἶνόν ποτ' ᾔτησεν αὐτόν, τότε δὲ καὶ ἰσχάδας. ὁ δὲ κεράμιον ὅλον ἔπεμψεν αὐτῷ˙ καὶ ὅς, "σύ," φησίν, "ἂν ἐρωτηθῇς δύο καὶ δύο πόσα ἐστίν, εἴκοσιν ἀποκρινῇ; οὕτως οὔτε πρὸς τὰ αἰτούμενα δίδως οὔτε πρὸς τὰ ἐρωτώμεν' ἀποκρίνῃ˙" ἔσκωψε δὴ ὡς ἀπεραντολόγον. [= EUDOC. violar. 332 p. 242, 8-243, 3; 11 παντῶν. . . . 19 ἀπεραντολόγον = ARSEN. p. 198, 11-22]. si de probitate defendam, ecce lutulentis pedibus Diogenes superbos Platonis toros alia superbia deculcat. audio enim in purpura philosophatum. si philosophus in purpura, cur non et in baxa? Tyrium calciari nisi auro, minime graecatur decet. atquin alius et sericatus, et crepidem aeratus incessit: digne quidem, <ut> bacchantibus indumentis aliquid subtinniret, cymbalo incessit. quod si iam tunc locorum Diogenes de dolio latraret, non caenulentis pedibus, ut tori Platonici sciunt, <sericum deculcasset> sed, omnino totum Empedoclem in adyta cloacinarum detulisset, ut qui se coelitem delirarat, sorores prius suas, dehinc homines deus salutaret. et ipse Plato cum esset dives, et toros eius Diogenes lutatis pedibus conculcaret, ut posset vacare philosophiae, elegit Academiam villam ab urbe procul, etc. Διογένης ᾔτησέν ποτε Πλάτωνα τῶν ἐκ τοῦ κήπου ἰσχάδων τρεῖς˙ ὡς δ' ἐκεῖνος μέδιμνον ἀπέστειλεν, "οὕτως" ἔφη "καὶ ἀποκρίνῃ <ἓν> ἐρωτηθεὶς μυρία."