Διογένους ἰσχάδ' αὐτῷ [scil. Aristoteli] διδόντος νοήσας ὅτι, εἰ μὴ λάβοι, χρείαν εἴη μεμελετηκώς, λαβὼν ἔφη Διογένην μετὰ τῆς χρείας καὶ τὴν ἰσχάδα ἀπολωλεκέναι˙ πάλιν τε διδόντος λαβὼν καὶ μετεωρίσας ὡς τὰ παιδία εἰπών τε "μέγας [5] Διογένης," ἀπέδωκεν αὐτῷ [. . . . .] τὸ κάλλος παντὸς ἔλεγεν ἐπιστολίου [6] συστατικώτερον. οἱ δὲ τοῦτο μὲν Διογένην φασὶν ὁρίσασθαι