πρὸς τὸν ὀνειδίσαντα αὐτῷ πολυτελῆ ὀψωνίαν, "σὺ δ' οὐκ ἄν," ἔφη [scil. Aristippus], "τριωβόλου ταῦτ' ἐπρίω;" ὁμολογήσαντος δέ, "οὐκέτι τοίνυν," ἔφη, "φιλήδονος ἐγώ, ἀλλὰ σὺ φιλάργυρος." [ = ARSEN. p. 115, 6-9]. cf. supra V A 17.