V B 128 DIOG. LAERT. VI 80:
τά τε τραγῳδάριά φησιν ὁ Σάτυρος [cf. V B 118] Φιλίσκου εἶναι τοῦ Αἰγινήτου [cf. V D 4], γνωρίμου τοῦ Διογένους.
DIOG. LAERT. VI 73:
[. .] εἴ γ' αὐτοῦ [scil. Diogenis] αἱ τραγῳδίαι καὶ μὴ Φιλίσκου τοῦ Αἰγινήτου ἐκείνου γνωρίμου ἢ Πασιφῶντος τοῦ Λουκιανοῦ, ὅν φησι Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ [fr. 35 F.H.G. III p. 582-3 = fr. 72 Barigazzi] μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ [7]συγγράψαι.
IULIAN. orat. IX [VI] 7 p. 186 C:
αἵ τε γὰρ θρυλλούμεναι Διογένους τραγῳδίαι Φιλίσκου τινὸς Αἰγινήτου λέγονται εἶναι, καὶ εἰ Διογένους δὲ εἶεν, οὐθὲν ἄτοπόν ἐστι τὸν σοφὸν παίζειν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο πολλοὶ φαίνονται <τῶν> φιλοσόφων ποιήσαντες.
IULIAN. orator. VII 6 p. 210 C-D:
τὰς ἀναφερομένας δὲ εἰς τὸν Διογένη τραγῳδίας, οὔσας μὲν καὶ ὁμολογουμένας κυνικοῦ τινος συγγράμματα, ἀμφισβητουμένας δὲ κατὰ τοῦτο μόνον, εἴτε τοῦ διδασκάλου, τοῦ Διογένους, εἰσίν, εἴτε τοῦ μαθητοῦ Φιλίσκου, τίς <οὐκ> ἐπελθὼν βδελύξαιτο καὶ νομίσαιτο ὑπερβολὴν ἀρρητουργίας οὐδὲ ταῖς ἑτέραις ἀπολελεῖφθαι;
IULIAN. orator. VII 8 p. 211 D-212 A:
οὗτος οὖν ὁ Διογένης ὁποῖός τις ἦν τά τε πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τὰ πρὸς ἀνθρώπους. μὴ διὰ τῶν Οἰνομάου λόγων μηδὲ τῶν Φιλίσκου τραγῳδιῶν, αἷς ἐπιγράψας τὸ Διογένους ὄνομα τῆς θείας πολλά ποτε κατεψεύσατο κεφαλῆς, ἀλλὰ δι' ὧν ἔδρασεν ἔργων ὁποῖός τις ἦν γνωριζέσθω.