IV A 132

IV A 132 GNOM. VAT. 743 n. 32:
ὁ αὐτὸς [scil. Aristippus] καθόλου τὸ εὔχεσθαι τὰ ἀγαθὰ καὶ ἀπαιτεῖν τι παρὰ τοῦ θεοῦ ἔφη γελοῖον εἶναι˙ οὐ γὰρ τοὺς ἰατροὺς ὅταν ἄῤῥωστος, αἰτῇ τι βρωτὸν ἢ ποτόν, τότε διδόναι, [4]ἀλλ' ὅταν αὐτοῖς δοκήσῃ συμφέρειν.