θαυμαστὴ δέ τις ἦν περὶ τὸν ἄνδρα [2] πειθώ, ὥστε πάνθ' ὁντινοῦν ῥᾳδίως αἱρεῖν τοῖς λόγοις. λέγεται γοῦν Ὀνησίκριτόν τινα Αἰγινήτην [cf. V C 2] πέμψαι εἰς τὰς Ἀθήνας δυοῖν ὄντοιν υἱοῖν τὸν ἕτερον Ἀνδροσθένην, ὃν ἀκούσαντα τοῦ Διογένους αὐτόθι προσμεῖναι˙ τὸν δ' ἐπ' αὐτὸν καὶ τὸν ἕτερον ἀποστεῖλαι τὸν πρεσβύτερον Φιλίσκον τὸν προειρημένον [cf. V B 128], ὁμοίως δὲ καὶ τὸν Φιλίσκον κατασχεθῆναι. (76) τὸ τρίτον αὐτὸν ἀφικόμενον μηδὲν ἧττον συνεῖναι τοῖς παισὶ φιλοσοφοῦντα. τοιαύτη τις προσῆν ἴυγξ τοῖς Διογένους λόγοις. cf. DIOG. LAERT. VI 31 [ = V B 70] et SUID. s.v. ἴυγξ i. f. ὁ διδάξας γράμματα Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα. αὐτὸς δὲ ἀκουστὴς ἦν τοῦ Κυνὸς Διογένους, κατὰ δὲ Ἕρμιππον [fr. 37 F.H.G. III p. 45 = fr. 37 Wehrli] Στίλπωνος [cf. II O 9]. ἔγραψε διαλόγους, ὧν ἐστι Κόδρος.