ὁ Σωκράτης ἀκούσας τινὸς τῶν φίλων λέγοντος ὡς πολυτελὴς ἡ πόλις "μνᾶς ὁ Χῖος οἶνος, ἡ πορφύρα τριῶν μνῶν, τοῦ μέλιτος ἡ κοτύλη πέντε δραχμῶν" λαβὼν αὐτὸν προσήγαγε τοῖς ἀλφίτοις "ὀβολοῦ τὸ ἡμίεκτον, εὐτελὴς ἡ πόλις˙" εἶτα ταῖς ἐλαίαις "δύο χαλκῶν ἡ χοῖνιξ", εἶτα ταῖς ἐξωμίσι "δέκα δραχμῶν, εὐτελὴς ἡ πόλις."