ἐρωτηθεὶς ὑπό του, καθά φησι Φαινίας ἐν τῷ Περὶ τῶν Σωκρατικῶν [fr. 30 Wehrli = fr. 20 F.H.G. II p. 299], τί ποιῶν καλὸς κἀγαθὸς ἔσοιτο, ἔφη [scil. Antisthenes], "εἰ τὰ κακὰ [4] ἃ ἔχεις ὅτι φευκτά ἐστι μάθοις παρὰ τῶν εἰδότων." [. . . .] (9) πρὸς τὸ [5] παρασχηματίζον αὑτὸ τῷ πλάστῃ μειράκιον, "εἰπέ μοι," φησίν, "εἰ φωνὴν [6] λάβοι ὁ χαλκός, ἐπὶ τίνι ἂν 〈οἴει〉 σεμνυνθῆναι;" τοῦ δ' εἰπόντος, "ἐπὶ [7] κάλλει," "οὐκ αἰσχύνῃ οὖν," ἔφη, "τὰ ὅμοια γεγηθὼς ἀψύχῳ;" Ποντικοῦ νεανίσκου πολυωρήσειν αὐτοῦ ἐπαγγελλομένου, εἰ τὸ πλοῖον ἀφίκοιτο τῶν ταρίχων, λαβὼν αὐτὸν καὶ θύλακον κενὸν πρὸς ἀλφιτόπωλιν ἧκε καὶ σαξάμενος ἀπῄει˙ τῆς δὲ αἰτούσης τὸ διάφορον, "ὁ νεανίσκος," ἔφη, "δώσει ἐὰν τὸ πλοῖον αὐτοῦ τῶν ταρίχων ἀφίκηται." [= ARSEN. p. 108, 12-20].