θεασάμενος [scil. Diogenes] υἱὸν ἑταίρας λίθον εἰς ὄχλον βάλλοντα, "πρόσεχε," ἔφη, "μὴ τὸν πατέρα πλήξῃς." [= EUDOC. violar. 332 p. 243, 18-20; GNOM. VAT. 743 n. 178; COD. VAT. GR. 742 f 65^v; COD. OTTOBON. GR. 192 f. 206^r; FAVORINUS ap. COD. PARIS. GR. 1168 n. 3 = fr. 111 Barigazzi]. cf. THEON. progym. 5 p. 100,23-101,2 [ = V B 388] et ὃ δὲ καὶ Διογένης ἔσκωψεν, εἰς παῖδα πόρνης λίθους ἐν δήμῳ ῥίπτοντα εἰπών˙ "ὅρα, νεανίσκε, μὴ ποτε τὸν πατέρα τρώσῃς, ὃν δηλαδὴ οὐκ οἶδας."