πρὸς τὸν εἰπόντα, "πολλοί σου καταγελῶσιν," "ἀλλ' ἐγώ," ἔφη, "οὐ καταγελῶμαι." [= GNOM. VAT. 743 n. 184]. οὐ δεῖ ταῦτα περιμένειν τὸν ὀργιζόμενον, ἀλλὰ τὸ τοῦ Διογένους "οὗτοί σου καταγελῶσιν ὦ Διόγενες˙" "ἐγὼ δ' οὐ καταγελῶμαι" λαμβάνειν ἑαυτῷ. cf. ἀλλ' ὥσπερ Διογένης ὁ σοφός, εἰπόντος τινὸς πρὸς αὐτόν "οὗτοι σοῦ καταγελῶσιν" "ἀλλ' ἐγώ," εἶπεν, "οὐ καταγελῶμαι," μόνους ἡγούμενος καταγελᾶσθαι τοὺς ἐνδιδόντας καὶ πρὸς τὰ τοιαῦτα διαταραττομένους, οὕτω Φάβιος κτλ.