V B 441 DIOG. LAERT. VI 55:
πρὸς τοὺς συμβουλεύοντας τὸν ἀποδράντα αὐτοῦ δοῦλον ζητεῖν, "γελοῖον," ἔφη [scil. Diogenes] "εἰ Μάνης μὲν χωρὶς Διογένους ζῇ, Διογένης δὲ χωρὶς Μάνου οὐ δύναται." [= ARSEN. p. 201, 10-12].
STOB. IV 19, 47:
Διογένης ἀποδράντος τοῦ οἰκέτου οὐκ ἐφρόντιζε, δεινὸν εἶναι λέγων, εἰ Διογένης μὲν χωρὶς αὐτοῦ ζῆν οὐ δύναται, αὐτοῦ δ' ἐκεῖνος χωρὶς δύναται.
TELES p. 41,13-15 [ = STOB. IV 33, 3]:
θαυμαστὸν μὴν γάρ, φησὶν <ὁ Διογένης>, εἰ Μάνης μὲν Διογένους ἄνευ δυνήσεται ζῆν, Διογένης δὲ ἄνευ Μάνους οὐ δυνήσεται θαρρεῖν.
SENEC. de tranq. anim. 8,3-7:
tolerabilius autem est, ut dixi, faciliusque non adquirere quam amittere, ideoque laetiores videbis, quod numquam fortuna respexit, quam quos deseruit. vidit hoc Diogenes, vir ingentis animi, et efficit, ne quid sibi eripi possit. [. . . . . . .] si quis de felicitate Diogenis dubitat, potest idem dubitare et de deorum immortalium statu, an parum beate degant, quod illis nec praedia nec horti sint nec alieno colono rura pretiosa nec grande in foro faenus. [. . . . . . .] at Diogeni servus unicus fugit nec eum reducere, cum monstraretur, tanti putavit. "turpe est" inquit "Manen sine Diogene posse vivere, Diogenen sine Mane non posse." videtur mihi dixisse "age tuum negotium, fortuna, nihil apud Diogenen iam tui est: fugit mihi servus, immo liber abii.
AELIAN. var. hist. XIII 28:
Διογένης ἡνίκα ἀπέλιτε τὴν πατρίδα, εἷς αὐτῷ τῶν οἰκετῶν ἠκολούθει ὄνομα Μάνης, ὃς οὐ φέρων τὴν μετ' αὐτοῦ διατριβὴν ἀπέδρα. προτρεπόντων δέ τινων ζητεῖν αὐτὸν ἔφη˙ "οὐκ αἰσχρὸν Μάνην μὲν μὴ δεῖσθαι Διογένους, Διογένην δὲ Μάνους;" οὗτος δὲ ὁ οἰκέτης ἐς Δελφοὺς ἀλώμενος ὑπὸ κυνῶν διεσπάσθη, τῷ ὀνόματι τοῦ δεσπότου δίκας ἐκτίσας ἀνθ' ὧν ἀπέδρασεν.