πῶς οὖν ἐποίει Σωκράτης; αὐτὸν ἠνάγκαζεν τὸν προσδιαλεγόμενον αὐτῷ μαρτυρεῖν, ἄλλου δ' οὐδενὸς ἐδεῖτο [3] μάρτυρος. τοιγαροῦν ἐξῆν αὐτῷ λέγειν ὅτι "τοὺς μὲν ἄλλους ἐῶ χαίρειν, ἀεὶ δὲ τῷ ἀντιλέγοντι ἀρκοῦμαι μάρτυρι˙ καὶ τοὺς μὲν ἄλλους οὐκ [5] ἐπιψηφίζω, τὸν δὲ προσδιαλεγόμενον μόνον." cf. ibid. II 12, 14-15: τὸ πρῶτον δὲ τοῦτο καὶ μάλιστα ἴδιον Σωκράτους μηδέποτε παροξυνθῆναι ἐν λόγῳ, μηδέποτε λοίδορον προενέγκασθαι μηδέν, μηδέποθ' ὑβριστικόν, ἀλλὰ [8] τῶν λοιδορούντων ἀνέχεσθαι καὶ παύειν μάχην. (15) εἰ θέλετε γνῶναι, πόσην ἐν τούτῳ δύναμιν εἶχεν, ἀνάγνωτε τὸ Ξενοφῶντος Συμπόσιον καὶ [10] ὄψεσθε πόσας μάχας διαλέλυκεν.