1.

[5.81] συμπαραλάβοι δ' ἄν τις ἐνταῦθα καὶ τὴν τῶν αἰσθήσεων παραλλαγήν˙ ἄλλοι γὰρ ἄλλων εἰσὶν ὀξυωπέστεροι, καὶ ὃν τρόπον τὸ μηδέπω βλεπόμενον ἡμῖν διὰ ποσὴν ἀπόστασιν, τοῦτο ὡς μέγιστον κατειλήφασιν ἀετοί τε καὶ ἱέρακες δι' ὑπερβολὴν ὀξυωπίας, οὕτω τὸ ἀνίσχον ἤδη καὶ ὡροσκοποῦν ζῴδιον ἐκ μακροῦ διαστήματος πιθανόν ἐστιν ὡς μηδέπω ἀνατεταλκὸς δοξάζεσθαι 〈τῷ μὴ ὀξυωποῦντι Χαλδαίῳ〉 καὶ κατὰ σύγκρισιν ἀμβλυωποῦντι τῷ μὴ ὀξυωποῦντι Χαλδαίῳ πιθανόν ἐστιν ὡς μηδέπω ἀνατεταλκὸς δοξάζεσθαι † καὶ κατὰ σύγκρισιν ἀμβλυωποῦντι † [Note:
0. Il testo presenta in questo punto più di un problema. La soluzione più attendibile mi è sembrata quella di accettare la correzione di Giusta 1962, 432. Cfr. anche le osservazioni di Bergua Cavero 1997, 217, n. 327.
].