[7.283] (§§ 283-313 Cfr. PH II 29-33) ἄνθρωπον 〈ἑαυτὸν〉 ἐκ προχείρου νοεῖν. παρακειμένως δὲ λεκτέον, ὅτι καὶ ἡ κατάληψις αὐτοῦ τῶν ἀπόρων ἐστί, καὶ μάλιστα ὅτι ἀπὸ μέρους ἤδη τοῦτο συμβεβίβασται (τὸ γὰρ μὴ ἐπινοούμενον οὐδὲ καταληφθῆναι πέφυκεν (Cfr. §§ 263-267)˙ ἀνεπινόητος δέ γε ὁ ἄνθρωπος δέδεικται τὸ ὅσον ἐπὶ ταῖς τῶν δογματικῶν ἐννοίαις, τοίνυν καὶ ἀκατάληπτος).