[8.115] Διόδωρος (Cfr. PH II 110 et M I 309) δὲ ἀληθὲς εἶναί φησι συνημμένον ὅπερ μήτε ἐνεδέχετο μήτε ἐνδέχεται ἀρχόμενον ἀπ' ἀληθοῦς λήγειν ἐπὶ ψεῦδος. ὅπερ μάχεται τῇ Φίλωνος θέσει. τὸ γὰρ τοιοῦτον συνημμένον "εἰ ἡμέρα ἔστιν, ἐγὼ διαλέγομαι" ἡμέρας οὔσης ἐπὶ τοῦ παρόντος κἀμοῦ διαλεγομένου κατὰ μὲν τὸν Φίλωνα ἀληθές ἐστιν, ἐπείπερ ἀπ' ἀληθοῦς ἀρχόμενον τοῦ ῾῾ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ εἰς ἀληθὲς λήγει τὸ ῾῾ἐγὼ διαλέγομαι᾽᾽, κατὰ δὲ τὸν Διόδωρον ψεῦδος. ἐνδέχεται γὰρ ἀπ' ἀληθοῦς ποτὲ ἀρξάμενον τοῦ ῾῾ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ ἐπὶ ψεῦδος λήγειν τὸ ῾῾ἐγὼ διαλέγομαι᾽᾽, ἡσυχάσαντος ἐμοῦ, καὶ ἐνεδέχετο ἀπ' ἀληθοῦς ἀρχόμενον ἐπὶ ψεῦδος λήγειν τὸ ῾῾ἐγὼ διαλέγομαι᾽᾽˙