[9.69] καὶ πάλιν, ὅταν λέγηται ()˙
‘καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον κρατέρ' ἄλγε' ἔχοντα,
ἑσταότ' ἐν λίμνῃ˙ ἡ δὲ προσέκλυζε γενείῳ.
στεῦτό τε διψάων, πιέειν δ' οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι˙
ὁσσάκι γὰρ κύψει' ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων,
τοσσάχ' ὕδωρ ἀπολέσκετ' ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσίν
γαῖα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων.’