1.

[9.174] Εἴπερ τε μὴ ἔχει φρόνησιν, ὡς ὑπεμνήσαμεν (Cfr. §§ 162, 167), οὐδὲ σωφροσύνην ἔχει˙ ἔστι γὰρ ἡ σωφροσύνη (Cfr.
SVF fr. III 274 (ed).
) ἕξις ἐν αἱρέσεσι καὶ φυγαῖς σῴζουσα τὰ τῆς φρονήσεως κρίματα.