[9.272] ἐπεὶ εἰ μαλακύνεται ὅτε σκληρόν ἐστιν, ἔσται τἀναντία περὶ τῷ αὐτῷ ὑφ' ἕν, καὶ ᾗ μὲν καθέστηκεν ὄν, ἔσται σκληρόν, ᾗ δὲ πάσχει ὂν ὑπάρχον, ἔσται μαλακόν. οὐ δύναται δὲ τὸ αὐτὸ ὑφ' ἓν καὶ σκληρὸν καὶ μαλακὸν νοεῖσθαι˙ οὐ δύναται ἄρα τὸ ὄν, ὅτε ὄν ἐστι, πάσχειν.