[9.318] (§§ 318-319 Cfr. M I 162) πρὸς τούτοις˙ εἰ ἀπὸ τῆς δεκάδος αἴρεται 〈ἡ〉 μονάς, ἤτοι ἀπὸ μενούσης ἔτι τῆς δεκάδος αἴρεται ἡ μονὰς ἢ ἀπὸ μὴ μενούσης˙ οὔτε δὲ 〈ἀπὸ〉 μὴ μενούσης αἴρεταί ποτε μονὰς οὔτε ἀπὸ μενούσης˙ παρὰ δὲ τὸ εἶναι καὶ μὴ εἶναι οὐδὲν ἔστιν˙ οὐκ ἄρα ἀφαιρεῖται ἀπὸ τῆς δεκάδος μονάς.