[9.329] μὴ ὄντων δὲ τούτων οὐδὲ τὸ πάσχον ὀφείλει εἶναι, εἴπερ ἦν κατά τινα τούτων τῶν τρόπων τὸ πάσχειν (Cfr. § 267 et PH III 38)˙ ἄλλως γὰρ οὐκ ἄν τις ἐπινοήσειε δυνάμενόν τι πάσχειν εἰ μὴ κατὰ τούτους τοὺς τρόπους.